Son ocak

Kürenin kuzey topraklarının en ucunda, kışın nefesinin sonsuzlaştığı yerde, bir zamanlar güçlü büyücü Ryut yaşıyordu. Tüm kalbiyle ondan nefret etmesine rağmen, hayatını soğuğun özünü incelemeye adadı. Kendisini elementlerden korumak için kristal bir küre dikti — içinde sıcak ve davetkar evinin gizlendiği mükemmel bir cam koza. Oradan kar fırtınalarını izledi, tehlikeli araştırmaları için sadece ara sıra buzlu dünyaya çıktı.
 
Ama bir gece huzur bozuldu. Kırılgan sığınağa bir iblis ekibi akın etti. Büyücü çaresizce ve öfkeyle savaştı, ancak güçler eşit değildi. Uzun süre direnemeyeceğini anlayarak yaralanan Ryut, son büyüsünü yaptı. Hem kendisini hem de katillerini kendi yaratılışının içine sıkıca mühürledi , sığınağı aynı anda bir tuzağa ve bir mahzene dönüştürdü.
 
O zamandan beri, bir zamanlar bir umut ve bilgi feneri olarak parıldayan cam küre, siyah ve sessiz bir mezar olarak duruyor. Buzlu, donla kaplı camlarının arkasında ne olduğunu kimse bilmiyor. Evin ışıkları yıllar önce sönmüştü. Büyücünün buzlu lahitinde ölemediğine veya ölmek istemediğine dair korkunç söylentiler var. Acı, yalnızlık ve kara sihirden çılgına dönerek deneylerine devam ettiğini söylüyorlar — zaten onu öldürmeye gelenler üzerinde.