Garip şapka Efsanesi

Kemmesa'nın en kuzeyinde, asırlık çam ağaçlarının arasına sığınan küçük bir köyde yaşlı bir kadın Maria yaşıyordu. Herkes onu tanıyordu, ancak çok azı konuşmaya karar verdi, çünkü sadece bir giysi parçası değil, başka bir dünyaya sessiz bir köprü olan garip şapkasından korkuyorlardı.
 
Yılda bir kez, ay gökyüzünde özel bir konuma sahip olduğunda, Meryem şapkasıyla köyün meydanına bakardı. Tarlalarında taşıdığı mumları yakardı ve o anda sessizlik başlıyordu. Işık sönüyordu, dünyaların perdeleri inceliyordu ve yaşayanlar ahırların ve evlerin kütük duvarlarında silüetlerin belirdiğini görebiliyorlardı. Köylüler nefessiz kalarak şapkasını düzelten yaşlı bir adamın, köpekle oynayan çocukların ve diğer gölgelerin tanınabilir görüntülerine baktılar.
 
Sihir çağrıda değil, dünyalar arasındaki perdenin en ince atılımındaydı. Meryem'in şapkası ölüleri çekmedi, sadece bir an için çizgiyi sildi, diğer taraftakilerin yaşayanlara bakmalarına ve sevildiklerinden ve hatırlandıklarından emin olmalarına izin verdi.
 
Doğudaki gökyüzü aydınlanmaya başlar başlamaz şapkadaki alevler titreyerek toplantının sonunu müjdeledi. Maria başlığını çıkarırdı ve yanılsama sis gibi erirdi. Köprü çöküyordu. Ama insanların ruhlarında acı kalmadı, sadece sessiz, parlak bir üzüntü ve güven kaldı: sevdikleri gitmedi. Gelecek yıla kadar eski şapkanın mumlarının ışığında onlarla tekrar buluşmak için bekliyorlar.