Büyük avın borazanı

Bahar başlıyor. Kar yavaş yavaş erir, isteksizce güneşe doğru uzanan ilk yeşil filizlere yol açar. Hayvanlar kış bahçelerinden çıkarlar ve karanlık orman çalılıklarını terk ederler. Bütün dünya canlanıyor. Ve üzerinde yankılanan, büyük avın başlangıcını müjdeleyen borazanın tiz sesi yankılanıyor.
 
Eski zamanlardan beri böyle oldu - bahar güneşinin ilk ışınlarında, çorak arazilerin avcıları atlarını eyerliyor ve ilk avlarını sürüyorlar. Gelenekleri onurlandıranlar, yeni yıl'daki bu ilk avın en önemli olduğunu söylüyorlar, çünkü balıkçılığın bir sonraki soğuğa kadar ne kadar başarılı olacağına bağlı. Avcılar zengin avlar getirirse, yıl da iyi geçecek ve kış doyurucu olacak, değilse de bu genellikle yüksek sesle söylenmez.
 
Birçoğu tüm bunları bir batıl inanç ve uzak geçmişin bir kalıntısı olarak görüyor ve sadece avcıların kendileri bu geleneğe karşı çıkmalarına asla izin vermeyecek. Ancak avcılar son derece batıl inançlıdır.
 
Büyük av her zaman en deneyimli avcının bronz borazanı üfleyerek diğerlerine emir vermesiyle başlar. Büyük avın borazanı, çorak topraklardaki her yerleşimin özellikle değer verdiği bir kalıntıdır. Nesilden nesile – bir avcıdan diğerine aktarılır. Sesi o kadar güçlü ki kilometrelerce öteye gidiyor ve av başladıktan sonra uzun süre havada asılı kalıyor.
 
Bir gün büyük avın borazanının sesini duyarsanız, yakınlarda bir yerde bahar sisinin arasından bir süvari alayının koşarak canavarı sürdüğünü bilin. Hızla dörtnala koşuyorlar, ellerinde yay ve mızraklar ıskalamadan vuruyorlar. Ve bu gün onların önünde durmamak daha iyidir.